Эш кабинетыннан бер күренеш. Кичке манзара.

Тиздән кыш. Кышлап булырмы?

яфраклар очып китте,
кунды шәфталу агачына –
мин аларны эзлим…

Наилә Суркинаның хобби тарихы
Казанда институтта укыган чакларым. Ул вакытта миңа бик авыр иде. Көндәлек ямансу кәефем тормыш ямен бетерә язды. Сагышым көннән-көн көчәя генә барды… Сәбәбен дә әйтим инде – яратып йөргән егетем белән арабыз өзелде. Зиһенем, күңелем белән аңлый идем – бу сагыш сазлыгыннан ничек тә чыгарга кирәк. Берәр шөгыль табып, шуңа бар вакытымны багышлыйсым килә. Әмма нинди шөгыльгә?.. Көннәрдән бер көнне якын танышым миңа чәй пешерү, ясау серләрен өйрәтә торган мәктәп ачылу турында сөйләде: «Кил, дүшәмбе презентация була. Сәгать өчтә», – диде ул.
Тулысы белән укырга