Кире Суфия
10/11/2020
Суфия кайчак үзен бик тәртипсез тота башлый. Киреләнә. Телләшкән була. Әйткәнне тыңламый. Сораганны үтәми. Усаллана хәтта. Минем “Әни белән болай сөйләшергә ярамый!” дип әйткәнемә баш иеп, күзен яшерә, әмма тәртибен үзгәртми. Күреп торам, бик тә үзгәртер иде, горурлыгы моңа юл куймый.
Элегрәк мин кызып киткәли идем. “Үзеңне начар тотасың! Мультиклар юк сиңа бүген! Менеп төшүемне көтәсеңме?! Бар чыгып кит бүлмәдән, күземнән югал!” дип дулый идем. Нервым чыдамый иде бу хәлләргә. Нишләргә? Үземне ничек тотарга? Инде бит матур итеп, ягымлы итеп тә сорадым, ачуланып та… Бер нәрсә дә үтми! Уфф!! Мин бик ачулы, ярсу идем шул минутларда.
⠀
Яңа фикерләр