Әти-әниең танылган кешеләр булу барыбер ниндидер ишекләрне ача ул.Син үзгә бер мохиттә, исемнәре билгеле кешеләр даирәсендә яшисең. Әнием тарихчы-галимә Фәридә Гаффарова мине журналистлар, галимнәр дөньясына кертеп җибәрде. Әти иҗатка якынайтты, әтигә карап яза башладым. Заманында, ышанмыйча: «Әтисе язып биргәндер», – дигәннәрен ишеткән бар иде. Кайчандыр миңа «Әхәт Гаффар кызы» дип караган булсалар, хәзер әтигә «Сөмбел Гаффарова әтисе» диләр икән.

12 яшьләремдә әти миңа язучы Гариф Ахуновлардан ак песи алып кайтты. Танылган язучы белән шулай «туганлаштык». Шигырь бәйрәменең берсендә язучы-шагыйрьләр имзалары куелган зур агач каләм бүләк иттеләр. Автографлы китаплар… Танылган шәхесләр белән бергә төшкән фотолар… Миңа 7-8 яшьләрдә гаиләбез белән Латвиядә, язучыларның Дубулты иҗат йортында ял иткән идек. Бөтен Советлар Союзыннан ялга килгән язучылар, аларның балалары белән аралашып йөрүләр… Соңыннан Якутск, Ташкент, Мәскәү кызлары белән хатлар алыштык. Ул аралашулар офыкларымны киңәйтте. Атаклы Ш. Мәрҗани исемендәге татар гимназиясе, «Сәләт» оешмасы, мәктәптә укыганда ук «Ялкын» журналында эшләвем, университетта укыган еллар, Төркиядә белем эстәүләр, шушы «багаж» белән «Сөембикә» редациясенә килүем… Болар барысы да язмышыма зур йогынты ясады.

Янгын сүндерүче, детектив, тележурналист, җырчы, тагын әллә кемнәр булырга хыялландым. Актриса булырга хыялланмаган кыз юктыр да ул!.. Драматургиягә кереп китүем боларның барысына да якынайтты – персонажларың аша теләсә кем була аласың.
Тулысы белән укырга

В декабре прошлого года впервые после перерыва в несколько лет я приехала в Казань на ХI Всероссийский фестиваль молодой режиссуры “Ремесло” и посмотрела довольно много спектаклей татарских театров сразу. Они были очень разными по темам и художественному уровню, но не было среди них ни одного образчика театральной архаики или вещи в себе, не имеющей отношения ко дню сегодняшнему – а ведь опусы такого рода встречались в афише самых первых фестивалей “Ремесло”, на которых я когда-то побывала. И “#Молодежный вторник”, показанный нам под занавес фестиваля в Театре Камала, достроил в моем воображении масштабную картину перемен, происходящих на нынешней татарской сцене. Что и говорить, они поражают воображение.

Когда речь заходит об экспериментах в маленьких комнатных театрах, это нормально и удивления никакого не вызывает, они для того и существуют. Гораздо реже экспериментируют на сценах академических театров, и уж совсем в единичных случаях – в национальных, призванных прежде всего сохранять традиции, обычаи, язык, образы и нравы ушедших эпох, специфику менталитета своего народа.  Впервые я попала в стены Камаловского театра лет тридцать с лишним назад и помню, как в зрительном зале сидели главным образом чудесные старушки в белых платочках, что само по себе замечательно. Им было хорошо поплакать на традиционной татарской мелодраме, потом спокойно утереть слезы и уйти. Прошло время, все изменилось.
Тулысы белән укырга

Драматурглар – үз иҗатының тамашачыга барып җитүен иң озак көтүчеләрдер. Кайбер пьесалар язылганнан соң сәхнәгә менгәнче ярты гасыр вакыт уза. Сөмбел Гаффаровага бәхет елмайган, аның пьесалары буенча куелган ике спектакль – Камал театрының репертуарында. Яшь драматург белән сүз иреге, ялкаулык һәм балалар тәрбиясе турында сөйләштек.

Бары тик мәхәббәт аша гына

Илһамчылары, кумирлары турында

Мин апам Ләйлә Гаффаровага сокланам. Ул тәрҗемәче. Күп нәрсәне белә, аңлый, анализлый ала. Үз эшенең профессионалы. Профессионал кешеләргә бик сокланам. Кулы нәрсәгә тисә, шуны алтынга әйләндерә алучыларга. Шундый кешеләр арасында – шагыйрь Йолдыз Миңнуллина да бар. Талантлы, белемле, тирән кеше Йолдыз. Ул шуның хәтле ихлас үзенең шигырьләрендә, шуның хәтле чын… Андый кешене саклап кына торасы килә. Гомумән, Йолдыз Миңнуллина – татар халкының җәүһәре, шигърияттә, тарихта калачак шәхес, дип уйлыйм.
Тулысы белән укырга