Кырык яшьлек тормыш тәҗрибәмнән соң бу гыйбарә минем күңелемә нык кереп урнашты. Мин нәрсәләр өчен картайдым инде?
Постлар астында бәхәсләшеп яту өчен. Фикеремне язып калдыра алам. Анысын да еш кына сөртеп атам – мәгънәсен күрмим. Ә үземнең фикеремне яклап утырыргамы? Төкерек чәчә-чәчә бәхәсләшергәме? Юк! Миль пардон. I’m too old for this shit.
⠀
Ялган сөйләү өчен. I’m too old for this shit. Беренчедән, оялам. Икенчедән, борчыла башлыйм. Өченчедән, түбәнсенү бу, минемчә. Ничек бар, шулай әйтәм. Ихлас булуга ни җитә?
Четерекле сорау бирсәләр, тегендә-монда шуышканчы, “Җавап бирмим”, дип кенә әйтсәң дә була. Җавабыңны бугазыңа басып алмыйлардыр бит?
Тулысы белән укырга

Берара блогер әни аккаунтын укып барган идем. Үз тормышы турында сөйли. Ирле, өч балалы тормышы турында. Өйләре дә үзләрнеке, икенче катына әкияти баскыч алып менә – ис китәрлек! Җиһазлары, канәфи-түшәкләре пастель тоннарда, бер-берсенә туры килеп тора, дизайнер эше күренеп тора. Бар җирдә тәртип-тәртип-тәртип!.. Соклангыч!

Менә блогер ханым урамга чыга. Үзе, бала-чагасы модага туры китереп, бер ансамбльдә киенгән. Менә алар кафега кереп сыйланалар, бәхетле көлешәләр, официантлар тегеләргә елмаеплар-елмая. Идиллия!

Ай саен диярлек фотосессия. Көзге урман. Җәйге урман, язгы ташу. Фэмилилук – күз явын алырлык! Тагын бер фотосессия – бусы чыршы тирәсендә. Кыскасы, һәр бәйрәмгә фотосессия. Һәм фэмили лук. Ара-тирә ир дә күренеп ала. Ул да бәхетле, чукынчык. Чиста-пөхтә киенгән. Фэмилилуктан инде анысы да.

Блогер әни өйдә бик кирәкле продукт та рекламалап ала. Җиңелчә генә. Әмма ул нәрсә миңа кирәк була башлый. Әйтерсең, аны алуга минем өй дә пастель тоннарга кереп, фатирымда тылсымлы баскыч үсеп чыгачак та, барлык әйберләр үз урыннарына таралышып утырачаклар.
Тулысы белән укырга

Марк Ротконың “Сәрләүхәсез № 11” картинасы экспертлар тарафыннан 25-35 миллионга бәяләнгән. Доллар! Шушындый кыйммәт картинага исем куеп булгандыр бит инде? Аның картинасына да күп кенә сорау бар. Төсләрдән генә тора ул картина. Әле асылын аңлатучы исеме дә булмасын!
⠀
Әлбәттә, Марк Ротко гына картинасына исем куймавы белән аерылып тормый. Аннан башка рәссамнар да картиналарына атама бирү яклы түгел. Нишләпме? Баксаң, болар моны картинаны үзлегенең бәясен төшермәү өчен ясыйлар икән. Исем булмагач тамашачы картинага… чиста хәлендә карый сыман. Картина табигать белән кушыла. Мисал өчен, диңгез. Аңа диңгез булу өчен “диңгез” дип аталуы кирәкми. Ул аннан башка да яши. Шекспирда да: «Роза гөленнән роза хуш исе килә. Роза дип атыйсыңмы син аны, юкмы” (минем тәрҗемә шушылай гына инде, гафу.) Кызык, әйеме?
⠀
Марк Ротко үзенең “Сәрләүхәсез № 11” картинасы хакында шулайрак әйтә: «Тамашачы картинама аркасы белән борылганда, аның бар булуын хис итүен дәвам итүләрен телим».
Картинаның исеме булганда тамашачы аның турында уйлый. Ә исеме булмаганда? Кеше аны җаны белән кабул итә башлый икән.
⠀
Тулысы белән укырга